Якташыбыз Йосыф Дәүләтшин сарманлыларга изге теләкләр юллый

Тормыш сикәлтәле. Кеше яшәү дәверендә ниләр генә күрми, йөрәге аша ниләр генә үткәрми? Күпме шатлык мизгелләренә ирешә, күпме хәсрәт кичерә...

... Чыннан да, күпме кешеләр җир өстендә авырлыкларга сабыр итеп яшиләр. Күпме сызланулар, күңел хәсрәтләрен кичерәләр. Берәүләр күпме авыру һәм сызлануларга сабыр итәләр, икенчеләре саулык-сәламәтлекләренә чыдый алмыйлар. Хәмер эчеп, тәмәке тартып, тормышларын бозалар. Кемнәрдер ялгызлыкка түзәләр, кемнәрдер туган-тумачасына сабыр итә алмый, тәмам дошманлашып бетәләр. Кемнәрдер ачлык һәм ялангачлыкка түзәләр, кемнәрдер байлык һәм туклыктан шашалар. Кемдер авырлык аша иман, хаклык һәм гаделлек юлын таба, кемдер җиңел тормышка чумып, иманын һәм намусын югалта. Шуңа да борынгылар: "Михнәткә түзеп була, рәхәткә чыдап булмый", - дигәннәр.

Якташыбыз Йосыф Дәүләтшинның бу язмасының тулы вариантын район газетасының 26 октябрь саныннан укый аласыз.