Иске Кәшердән Гөлнара Шәймәрданова балаларын яхшы кешеләр итеп үстергән

Әни, әнкәй... Те­ле дә ачыл­ма­ган ба­ла­сы­ның ни те­лә­гә­нен кем аң­лый? Тә­пи йө­рер­гә өй­рән­гән­дә, ба­ла­ның ку­лын­нан кем җи­тәк­ли? Буй­га җи­теп ки­лү­че ба­ла­сы­ның яше­рен хис­ләр бе­лән яну­ын кем си­зә? Ана ке­ше… Әйе, ба­ла бе­лән ана ара­сын­да ана ка­ры­нын­да ча­гын­да ук са­лын­ган бәй­лә­неш го­мер буй­ла­ры­на да өзел­ми.

Ә ба­ла­ның нин­ди ке­ше бу­лып үсүе аның кү­ңе­ле­нә га­и­лә­дә кеч­ке­нә­дән са­лын­ган ор­лык­тан баш­ла­на. Ис­ке Кә­шер авы­лын­да яшәү­че Гөл­на­ра Шәй­мәр­да­но­ва да ба­ла­ла­ры­ның әй­бәт ке­ше­ләр бу­лып үсү­лә­ре­нә ку­а­на.

Тү­бән Лә­шәү авы­лын­да Мәү­ли­дә һәм Мө­җәз­дәт Нур­га­ли­ев­лар­ның иш­ле га­и­лә­сен­дә ту­ып-үс­кән кыз ун­ту­гыз ел элек Ис­ке Кә­шер авы­лы еге­те Ай­рат­ка кия­ү­гә чык­кан­да, бар­лык кә­ләш­ләр ке­бек, бә­хет­ле га­и­лә ту­рын­да хы­ял­ла­на. Ма­тур яши­ләр алар, өч ма­лай, алар­га апай­га ту­пыр­дап тор­ган кыз алып кай­та­лар. Тик ба­ла­лар­ны бер­гә­ләп аяк­ка бас­ты­ру гы­на на­сыйп бул­мый: Ай­рат, ка­ты авы­рып, мон­нан ел ярым элек ва­фат бу­ла. Мон­дый ва­кыт­лар­да ана­да ба­ла­ла­ры өчен яшәү кө­че ике­лә­тә ар­та. Ә ба­ла­сын югалт­кан ана - Ай­рат­ның әни­се Эн­җү­дә апа нин­ди ут­лар­да ян­га­нын үзе ге­нә бе­лә. Бү­ген алар бер-бер­се­нә дус та, яр­дәм­че дә бу­лып яши­ләр.

- Ал­ла­га шө­кер, сик­сән яшь­кә якын­ла­шып кил­сә дә, әни нык әле. Мин кая бар­сам да, ба­ла­лар­га ул күз-ко­лак бу­ла, - ди Гөл­на­ра. - Мал-ту­ар, кош-корт ас­рап көн кү­рә­без. Шу­ны­сы кыз­га­ныч, мин эш та­ба ал­мыйм әле, ә төп­че­ге­без Ай­гөл­гә ин­де ки­лә­се җәй­гә биш яшь ту­ла. Дек­рет ялы­на хат та­шу­чы бу­лып эш­лә­гән җир­дән кит­кән идем, хә­зер сә­ла­мәт­ле­гем бу­ен­ча авыр кү­тә­рер­гә яра­мый. Шу­лай да тө­шен­ке­лек­кә би­рел­мим, Хо­дай куш­кан эш бу­лыр, дип уй­лыйм.

Гөл­на­ра Лә­шәү Та­мак­та си­гез класс­ны тә­мам­ла­гач, Сар­ман­да һөнәр учи­ли­ще­сын­да пе­шек­че-ма­ши­на йөр­тү­че­ләр әзер­ләү­че төр­кем­дә укый, аны кы­зыл дип­лом­га бе­те­рә. Ә «Җә­лил­нефть» ида­рә­сен­дә ма­ши­нист-опе­ра­тор бу­лып эш­ләү­че Ай­рат бе­лән авыл­га кон­церт ку­яр­га бар­гач та­ны­ша. «О­лы­ны - олы, ке­че­не ке­че итә, их­ти­рам­лый тор­ган ке­ше иде, әни­не бик хөр­мәт­ләп яшә­де», дип ис­кә ала аны Гөл­на­ра. Ә мон­дый га­и­лә­дә ба­ла­лар да тәр­би­я­ле бу­лып үсә­ләр. Олы ул­ла­ры Да­нис ин­де Чал­лы­да пе­да­го­гия инс­ти­ту­тын­да бе­лем ала, Да­ни­яр - ту­гы­зын­чы, Да­нил би­шен­че класс­та укый­лар, Ай­гөл бак­ча­га йө­ри. «Тәр­тип­ле ба­ла­лар, - ди­ләр алар ха­кын­да укы­ту­чы­ла­ры, - әй­бәт укый­лар. Әни­лә­ре­не­ке ке­бек, ак­тер­лык сә­ләт­лә­ре дә бар». Әйе, Гөл­на­ра бер­ни­ка­дәр ва­кыт Ис­ке Кә­шер ха­лык те­ат­рын­да да уй­на­ган, җыр­лар­га яра­та. Чит­тән то­рып Ала­бу­га мә­дә­ни­ят тех­ни­ку­мы­ның ки­тап­ха­нә­че­ләр бү­ле­ген тә­мам­ла­ган.

Ха­тын-кыз­ның җа­ны неч­кә­рәк җеп­ләр­дән ту­кыл­ган, ди­ләр. Әм­ма кай­чак имән­дәй ир­ләр дә чы­да­ма­ган авыр­лык­ка тү­зә алар. Гөл­на­ра­га да без тор­мыш­та ал­га ат­лар, ба­ла­ла­рын аяк­ка бас­ты­рыр өчен шул күңел кылларының өзел­мә­вен, нык бу­лу­ын те­ли­без.

Әйе, әни­лә­ре­без без­гә го­мер би­реп ке­нә кал­мый, күз ка­ра­сы­дай сак­лап, ка­дер­ләп үс­те­рә, бар бор­чу-мә­шә­кать­лә­ре­без­не үз йө­рә­ге аша үт­кә­рә. Без дә ба­ла­лык бу­ры­чы­быз­ны үти - алар­ны ка­дер-хөр­мәт­тә яшә­тә ал­сак иде. Ә ки­чә Ка­зан­да су­гыш ве­те­ран­на­рының толлары һәм тыл ветераннары бул­ган ана­лар­ны хөр­мәт­лә­ү тантанасы булды. Анда безнең район вәкилләре дә катнашты.