Яз кызын урларга Кыш егете килгән

И, табигать, сабый күңеледәй, 
Үзгәрүчән синең күңелең. 
Яз кызыңны кочып туйлаганда, 
Могҗизага тиң бит бүгенең. 
 
Ап-ак күлмәк кигән Яз кызыңны 
Кыш егете килгән урларга. 
Салкын караш атты табигатькә, 
Ак буранын сипте юлларга. 
 
Язга дәште: 
"Ник ашыгып киттең? 
Акландымы,- диде,- өметең." 
"Ашыгулар ялгышуга илтә", 
Хушлашырга килде егетең... 
 
Яшь йөрәгең сөйгәч, табигатьнең 
Җылы, дигәнсеңдер, кочагын. 
Ә нишләрсең, минем ярсулардан 
Сүнеп калса яшәү учагың?" 
 
Сүнәме соң?!... 
Табигатькә Язның 
Саф сөюе кирәк өзелеп. 
Күрәсезме? Кояш көлә күктә, 
Кыр казлары очты тезелеп. 
 
Яз кошлары, җирне-күкне мактап, 
Сайрап торыр өчен җыр ятлый. 
Табигатьнең назлы кочагына 
Ак хыялга чумган Яз атлый. 
 
Айсылу Кәлимуллина.