Ләке авылында яшәүче Ольга һәм Иван Тазовлар тату яшәүнең серен беләләр

Лә­ке авы­лын­да го­мер ки­че­рүче Оль­га һәм Иван Та­зов­лар­ның яз­мыш­ла­рын бер­гә бәй­ләү­лә­ре­нә бы­ел 53 ел бу­ла. "Ма­тур һәм та­ту яшә­дек", - ди га­и­лә баш­лы­гы, их­лас күңел­дән сө­е­неп.

Алар ике­се дә шу­шы авыл­да ту­ып үсә­ләр. Су­гыш ба­ла­чак­ла­рын ир­тә тар­тып ала. Ту­гыз яшь ту­лып үтү­гә, Иван дә­дәй дә кол­хоз эше­нә чы­га. Ло­бог­рей­ка­га өчен­че ат­ка утыр­та­лар аны. Буе кеч­ке­нә бул­ган­лык­тан, бер ку­лы бе­лән тез­ген­гә, икен­че­се бе­лән ат­ның ялы­на ябы­шыр­га ту­ры ки­лә. Озын-озак уку­лар да на­сыйп бул­мый. Җи­де класс­ны тә­мам­лау­га, та­гын кол­хоз­да эш­ли баш­лый, төнь­як­та ике ел сол­дат хез­мәәте үтә. Кайт­кач, трак­тор­чы, ком­байн­чы, шо­фер­лар курс­ла­рын бе­те­рә. Ә 1961 нче ел­да авыл­ның үзе ке­бек уң­ган-бул­ган кы­зы - мал та­би­бы Оль­га бе­лән өй­лә­не­шә­ләр. Иван дә­дәй күп ел­лар ав­то­ме­ха­ник, бри­га­дир, парк мө­ди­ре бу­лып эш­ли, "Фи­да­карь хез­мәт өчен" ме­да­ле бе­лән бү­ләк­лә­нә. Ә Оль­га апа­ны авыл­да җи­ңел кул­лы док­тор бул­га­ны өчен хөр­мәт итә­ләр. Бер­гә­ләп ике ул, бер кыз үс­те­рә­ләр. Ба­ла­лар өчен ка­пылт кы­на тор­мыш­ла­рын үз­гәр­тү­дән дә авы­рык­сын­мый­лар: үз яны­быз­да то­тып укы­та­быз, күз-ко­лак бу­ла­быз, дип, сик­сә­нен­че ел­лар ба­шын­да Тү­бән Ка­ма­га кү­че­нә­ләр һәм би­ре­дә дә сы­нат­мый­лар. Иван дә­дәй хим­ком­би­нат­та эш­ләп, "Хез­мәт ве­те­ра­ны" исе­ме­нә ла­ек бу­ла, Оль­га апа үз һө­нә­ре бу­ен­ча хез­мәт куя. Ә ин­де ба­ла­ла­ры укып чы­гып, Чал­лы шә­һә­ре­нә ур­наш­кач, ка­бат авыл­га кай­та­лар. Пен­си­я­гә чык­кач та, шак­тый ва­кыт хез­мәт юл­ла­рын дәвам итә­ләр. Бү­ген­ге көн­дә алар ике­се дә - ла­ек­лы ял­да. Тик тын­гы­сыз Иван дә­дәй бе­лән Оль­га апа үз агы­мы­на ку­ел­ган бер­төр­ле тор­мыш­ны үз итә ал­мый­лар. Оль­га апа җыр­лый, күп ел­лар "И­гә­нә" ан­самб­ле­нә йө­ри. Ял­га чык­кач, Иван дә­дәй дә ан­нан ка­лыш­мый: ку­лы­на гар­му­нын ала да, бер ге­нә кон­церт­тан, мил­ли бәй­рәм­нән кал­мый. Оль­га апа кич­лә­рен уты­рып чи­гү чик­сә, Иван дә­дәй авыл та­ри­хын яз­ган. Бы­ел ме­нә Чал­лы шәһә­ре га­зе­та­ла­ры үт­кәр­гән кон­курс­лар­да кат­наш­кан­нар һәм җиңү яу­ла­ган­нар.

Ике ул­ла­ры - Вла­ди­мир бе­лән Ген­на­дий­ның - үз эш­лә­ре, ә кыз­ла­ры Тать­я­на - шәф­кать ту­та­шы.

- Та­ту яшәү­нең се­ре - бер-бе­ре­ңә юл куя бе­лү­дә, - ди Иван дә­дәй.

Мон­нан тыш алар­ның бер-бер­се өчен җан атып то­ру­ла­рын, бер­сен-бер­се, ә иң мөһи­ме, мө­га­ен, га­и­лә баш­лы­гы­ның үз-үзен дә, га­и­лә­сен дә их­ти­рам итү­ен әй­тер­гә ки­рәк­тер.

ү