"Ана күңеле дә далада була икән" (хикәя)

...Бү­ген дә өй­дә ку­на ал­ма­ды Ру­зи­лә. Әти­се бе­лән әни­се хез­мәт ха­кы ал ди­сә­ләр, ул бет­кән­че эчә­ләр, ишек­не бик­ләп ку­я­лар да, бер­кем­не дә керт­ми­ләр. Ат­ла­ган са­ен ке­ше­гә ке­рер­гә дә уңай­сыз. Шу­ңа төн­нә­рен подъ­езд­да үт­кә­рер­гә кү­нек­те ул. Йо­кы­сы бик кил­гән­дә, подъ­езд­ның ышыг­рак, ты­ныч­рак поч­ма­гы­на чү­гә­ләп уты­ра да, йо­кы­га ки­тә. Кай­чак­лар­да кү­ңел­ле төш­ләр дә кү­рә әле. Имеш, әти­се бе­лән әни­се аны ике як ку­лын­нан җи­тәк­лә­гән­нәр дә, үт­кән бар­ган­га сә­лам би­реп, оча-оча ди­яр­лек ат­лый­лар. Кө­не дә шун­дый ко­яш­лы, ма­тур. Ру­зи­лә­нең өс­тен­дә дә класс­таш кы­зы­ны­кы ке­бек ма­тур күл­мәк икән! Тик әл­лә нәр­сә ге­нә бул­ды: ти­рә-як­ны шом­лан­ды­рып, күк­не ка­ра бо­лыт кап­ла­ды, җир убыл­ды, шул уп­кын­га аны кем­дер төрт­кә­ли, эт­кә­ли баш­ла­ды... Ә, юк, аны йо­кы­сын­нан гы­на уя­та­лар икән. Күр­ше апа кы­зы­ның дис­ко­те­ка­дан кай­тып ки­ле­ше икән. Поч­мак­та йо­кы­га кит­кән кыз­ны күр­гәч, түз­мә­гән, үз­лә­ре­нә алып кер­мәк­че бул­ган. Күр­ше апа­ла­ры әй­бәт аның. Урам­да ка­лу­ын күр­сә­ләр, үз­лә­ре­нә дә­шә­ләр: аша­та­лар, чис­та урын-җир би­реп, йок­ла­та­лар...

Роза Ганиеваның "Ана күңеле дә далада була икән" дип аталган хикәясенең тулы вариантын газетабызның 19 ноябрь саныннан укый аласыз.