Солдат чагындагы тимер мичтә кыздырылган бәрәңге тәмен Халит абый бүген дә хәтерли

– Чыгышым белән мин – Колмәт авылыннан.

1973 елның 6 ноябрендә армия сафларына алындым. Безне, самолетка утыртып, Бөгелмәдән Казанга җибәрделәр, аннары Ленинградка поездда бардык. Эстониянең Тапа шәһәрендә алты ай буе өйрәнүләр үттек. Строй белән атларга аеруча ныклап өйрәттеләр. Мин Т-150 дип аталган җир казу машинасына утырдым, окоплар, котлованнар казыдым. Минем белән бергә Сарайлы егете Таһир Гыймаев та бар иде. Өйрәнүләр тәмамлангач, аны – Бурятиягә, мине Монголиягә җибәрделәр, – дип башлады ул сүзен.
Юлда Улан-Батырны үтәләр. «Көйләре безнекенә охшаган», – дип уйлап куя Халит абый, таныш моңнар ишетеп. Кытайга йөз километр кала, Сайншанд шәһәрендә туктыйлар. Якташыбызны танк полкының инженер-сапер ротасына билгелиләр...
Тулырак язманы район газетасының 21 февраль саныннан укый аласыз.